پیش زمینه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس کوکسی گرم مثبت و عامل ایجاد طیف وسیعی از عفونت ها است. مقاومت به متی سیلین در این باکتری معمولا با مقاومت به شمار متعددی از سایر آنتی بیوتیک ها همراه است و شیوع بالای این ایزوله ها می تواند شکست های درمانی را موجب گردد. فسفومایسین از جمله آنتی بیوتیک های مهارکننده بیوسنتز پپتیدوگلی کان است که در درمان عفونت های ناشی از باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک های متعدد کاربرد دارد. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر فسفومایسین بر روی جدایه های بالینی مقاوم به متی سیلین استافیلوکوکوس اورئوس است.روش کار: 43 ایزوله بالینی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین با روش های استاندارد جمع آوری و شناسایی شدند. حساسیت ایزوله ها نسبت به آنتی بیوتیک های مختلف با استفاده از روش انتشار آنتی بیوتیک از دیسک مورد بررسی قرار گرفت. مقادیر حداقل غلظت مهارکننده رشد و حداقل غلظت کشنده فسفومایسین با رقت های متوالی از آنتی بیوتیک در محیط کشت مایع در دامنه غلظت حدفاصل 128-0.25 میلی گرم در لیتر تعیین شد. استافیلوکوکوس اورئوس25923 ATCC  به عنوان سویه مرجع مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: 16.3 درصد جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین نسبت به تمامی غلظت های مورد مطالعه حساس و 11.6 درصد مقاوم بودند. میانگین حداقل غلظت بازدارنده در مورد سایر جدایه 57.16±51.05 میکروگرم در سی سی و میانگین حداقل غلظت کشنده 74.70±49.72 تعیین شد. با در نظر گرفتن تعاریف استاندارد، مجموعا 44.2 درصد جدایه ها مقاوم و 55.8 درصد حساس در نظر گرفته شدند.بحث و نتیجه گیری: با توجه به مقاومت بالای جدایه های تحت بررسی در مطالعه حاضر در مقایسه با مطالعات مشابه، لزوم بررسی دقیق حساسیت آنتی بیوتیکی، برای ارائه الگوی درمانی مناسب ضروری به نظر می رسد و احتیاط در کاربرد فسفومایسین به تنهایی و نیز استفاده توام از این آنتی بیوتیک در کنار سایر آنتی بیوتیک های موثر بر استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین را خاطرنشان می سازد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

شیوع استافیلوکوک های مقاوم به متی سیلین و ناقلی استافیلوکوکوس ارئوس در بین طیور و کارکنان مزارع آن ها در کشور مالزی ناشناخته است. در تحقیق حاضر 30 مزرعه پرورش جوجه و همچنین کارکنان آن ها از نظر وجود استافیلوکوکوس ارئوس مقاوم و حساس به متی سیلین مورد غربالگری قرار گرفتند. خصوصیات ژنتیک سویه های ایزوله شده با استفاده از روش های مولکولی مثل multi locus sequence typing (MLST) و Staphylococcus protein A (spa) و تعیین الگوی ژن های حدت مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از این تحقیق حاکی از عدم وجود استافیلوکوکوس ارئوس مقاوم به متی سیلین و شیوع پایین استافیلوکوکوس ارئوس (7 سویه از 503 نمونه %1.4) در بین گله ها و مراقبین از گله ها بود. استافیلوکوک ارئوس های جدا شده به چهار سکانس تایپ st97 (spa type t359)، st1179 (t359)، st692 (t2247) و st188 (t189) متعلق بودند. نتایج این تحقیق بیانگر آن است که شیوع استافیلوکوک های مقاوم به متی سیلین در بین مرغداری ها و همچنین مراقبت کنندگان از آن ها ناچیز بوده، بنابراین، انتقال متقاطع از این طریق در کشور مالزی خطر جدی محسوب نمی شود.

زمینه و هدف: استافیلوکوکوس ارئوس مقاوم به متی سیلین شایع ترین عامل عفونت بیمارستانی و عامل مهم ابتلا و مرگ و میر در جهان است. هدف از این مطالعه تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و ساب تایپ های SCCmec در سویه های استافیلوکوکوس ارئوس مقاوم به متی سیلین(MRSA ) بود. روش بررسی: این مطالعه توصیفی بر روی 87 سویه MRSA جدا شده از نمونه های بالینی بیمارستان آموزشی شهید بهشتی کاشان در سال1389 انجام پذیرفت. الگوی حساسیت و مقاومت نسبت به 10 آنتی بیوگرام با روش دیسک دیفیوژن تعیین گردید. ژن mecA و ژنوتیپ SCCmec با روش Multiplex PCR تعیین گردید. یافته ها: از87 سویه MRSA بیشترین مقاومت نسبت به اریترومایسین، کلیندامایسین، کوتریموکسازول و تتراسایکلین مشاهده شد. حساس ترین آنتی بیوتیک آمیکاسین بود. همه سویه ها به بتالاکتام ها مقاوم بودند. همه سویه های MRSA حداقل به سه کلاس آنتی بیوتیکی مقاوم بودند.همه سویه ها به ونکومایسین حساس بودند. 3 سویه (3.4 درصد) دارای ژن 12SCCmec type I سویه (13.8 درصد) 8SCCmec typeII، سویه (9.2 درصد) 4SCCmec type IVb، سویه (4.6 درصد) SCCmec type IVd و سویه (3.4 درصد) 3SCCmec typeV بودند. سویه (65.5 درصد) قابل تایپینگ نبودند. نتیجه گیری: افزایش مقاومت به چند آنتی بیوتیک، زنگ خطری برای درمان عفونت های ناشی از MRSA می باشد. یافته های این مطالعه نشان داد که سویه های MRSA در بیمارستان ما تایپ های مختلفی از SCCmec را حمل می کنند. تایپ های SCCmec نوع II و IV غالب ترین تایپ ها بودند.

زمینه: یکی از شایع ترین باکتری های عامل عفونت های بیمارستانی، استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) است. امروزه کاربرد عصاره های گیاهی مانند آویشن شیرازی از خانواده لامیاسیه در مقابله با باکتری ها در حال افزایش است. هدف از این مطالعه بررسی اثر ضد میکروبی عصاره آویشن شیرازی بر باکتری استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین می باشد.مواد و روش ها: 232 سویه استافیلوکوکوس اورئوس جهت جداسازی سویه های MRSA جمع آوری شد با روش اگزاسیلین غربالگری انجام گرفت؛ در نهایت 75 سویه به عنوان MRSA شناسایی شدند. سپس با روش ماسراسیون (Maceration)، از برگ های خشک گیاه، عصاره تهیه گردید. فعالیت ضدمیکروبی عصاره با روش میکرو براث دایلوشن بررسی گردید و غلظت اولیه عصاره 200 میکروگرم بر میلی لیتر در نظر گرفته شد.یافته ها: حداقل غلظت عصاره که از رشد سویه های MRSA ممانعت به عمل می آورد (MIC) از 2 تا 16 میکروگرم بر میلی لیتر متفاوت بود. عصاره قادر بود که از رشد استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، استافیلوکوکوس ساپروفیتیکوس و استافیلوکوکوس اورئوس حساس به متی سیلین، در غلظت های 16-8 میکروگرم بر میلی لیتر ممانعت به عمل آورد. همچنین عصاره توانست 62.6 درصد از باکتری های MRSA مورد آزمایش را در غلظت 512 میکروگرم بر میلی لیتر یا بیشتر بکشد.(MBC) نتیجه گیری: عصاره آویشن شیرازی قادر به ممانعت از رشد باکتری های یادشده می باشد، همچنین اثر باکتریسیدال عصاره آویشن شیرازی کمتر از اثر مهاری آن بر باکتری های MRSA می باشد.

استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA) علت اصلی و شناخته شده عفونت های بیمارستانی است (1). عفونت هایی که پس از 48 ساعت از پذیرش بیمار در بیمارستان کسب می شوند و امروزه با عنوان Health care-associated MRSA (HA-MRSA) مشخص میشوند. از طرف دیگر در طول دهه اخیر گزارشات متعددی از عفونت ناشی از MRSA را در بیمارانی داشتیم که ارگانیسم ظرف 48 ساعت اولیه پذیرش در بیمارستان از آنها جدا شده بود (4-2). این موارد در حقیقت Community-associated MRSA (CA-MRSA) هستند.